මනුෂ්‍යත්වයේ පාඩම...

පූජිත් ජයසුන්දර

ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති

             මම නිතර අපේ සමාජයට කියාදෙන ජීවිතයට වැදගත් පුංචි කථාවක් අද ඔබට කියලා දෙන්න කල්පනා කළා. ඒ තමයි “මනුෂ්‍යත්වය” නමැති පාඩම. අපි අහලා තියෙනවා ‘‘මිනිසාගේ පරම යුතුකම මිනිසාට සේවය කිරීමයි’’ කියලා ප්‍රකාශයක්. ඒක අපේ කනට බොහොම හුරු ප්‍රකාශයක්. ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ තියෙනවා empathy කියලා වචනයක්. මේ වචනයේ තේරුම තමයි ‘‘සහකම්පනය” එහෙම නැත්නම් සරලව කියනවානම් “මම ඔබ නම්” කියන අර්ථය තමයි මේ වචනේ ගැබ් වෙලා තියෙන්නේ.

             අපේ ජීවිතය සාර්ථක හා සමාජයට හිතකර රටේ ලෝකයේ කවුරුත් අගයන ජීවිතයක් බවට පත්කරගන්න මේ වදන ගොඩක් වැදගත් වෙනවා. ඒ වගේ ලෝකයේ මිනිසුන් අතර පවතින වෛරය ඉරිසියාව ක්‍රෝධය ආදී මේ හැම එකකටම මේ වදන හොඳම විසඳුම කියලා මම හිතනවා. අපි කාටහරි මිනිසෙකුට හෝ තිරිසන් සතෙකුට උනත් යම් හිරිහැරයක් කරන විට ඒ හිරිහැරයට ලක්වෙන කෙනා දුකක් විඳින්නේ. මොහොතක් හිතන්න ඒ හිරිහැරයට ලක්වුනේ “මම” නම් මම කොච්චර අසරණ වෙනවාද. හිතන්න ඔබ පාරේ ඇවිදගෙන යනකොට අසරණ මනුස්සයෙක් දවස් ගානක් බඩගින්නේ ඉඳලා කෑමක් නැතිව ඔබ ළඟට ඇවිත් උදව්වක් ඉල්ලනවා. ඒ වෙලාවට ඔබ හිතන්න ඕනේ ඒ අසරණ මනුස්සයා ඔබ වුනා නම් ඔබ කොච්චර අසරණ ද කියලා. ඔබට මම පුංචි කථාවකින් මේ මනුෂ්‍යත්වයේ පාඩම මේ විදිහට කියලා දෙන්නම්.

           ඔන්න එක දවසක් එක ගෙදරකට හොරු කණ්ඩායමක් පනිනවා. මේ ගෙදර ඉන්නේ අවුරුදු 40 පිරිමියෙක්, ඔහුගේ භාර්යාව සහ අවුරුදු 18 විතර දියණියක්. මහ රෑ මේ ගෙදරට පැනපු මේ හොරු කල්ලිය ඒ ගෙදර මනුස්සයාට හොදටම පහරදීලා අත්පා බැඳලා දානවා. ඊට පස්සේ ඒ මනුස්සයාගේ බිරිඳටත් බිම වැටෙනකම් හොඳටම පහරදීලා ඇය එතැනම මැරිලා. ඒ ගෙදර හිටපු ඔහුගේ දුවව ඇස්පනාපිටම දූෂණය කරනවා. එහිදී දියණියත් මරණයට පත්වෙනවා. ඊට පස්සේ ඒ හොරු කල්ලිය ගෙදර තියෙන රත්තරං බඩු, මුදල් මේ හැම දෙයක්ම පැහැරගෙන යනවා. දැන් බිරිඳයි දුවයි මැරිලා වැටිලා ඉන්නවා. පහුවදා එළිය වැටීගෙන එනකොට මේ මනුස්සයා යාන්තම් තමන් බැඳලා දාපු අත් පා ලිහාගන්නවා. මේ මනුස්සයාට මේවා කියන්න කෙනෙක් නැහැ. බිරිඳයි දුවයි මැරිලා, තිබුණ මුදල් හා වටිනා කියන හැම දෙයක්ම හොරු පැහැරගෙන ගිහිල්ලා. එළියට ඇවිදින් බලද්දි වාහනයත් අරගෙන ගිහිල්ලා.

            මේ මනුස්සයා පාරේ යන වාහනේක නැගලා අසරණකම නිසා තමන්ට උන මේ කරදරය කියන්න පළාතේ පොලිස් ලොක්කා හැටියට මාව හොයාගෙන එනවා. ඇඟ හැම තැනම තුවාල. ලේ පෙරාගෙන ඉරිච්චි ඇඳුම් ඇඳගෙන හිටපු මේ මනුස්සයා උදේ පාන්දර මගේ නිවසේ ගේට්ටුව ළඟට ඇවිල්ලා හිටගෙන ඉන්නවා. ඔන්න මේ වෙලාවේ මම හොඳට ලැහැස්ති වෙලා මේ වෙලාවේ මගේ වැදගත් ගමනක් යන්න වාහනේට නැගලා වාහනෙන් ගේට්ටුවෙන් එළියට එනවා. ඒ වෙලාවේ අර ඇඟපුරා ලේ පෙරාගත්ත අර මනුස්සයා මගේ ළඟ ඇස් දෙකේ කඳුළු පුරවගෙන අඬ අඬා තමන්ට වෙච්ච කරදරය කියනවා. මේ මනුස්සයා මට වැඳ වැඳ අඬනවා තමන්ට වෙච්ච කරදරය. බිරිඳ මැරිලා, තමන්ගේ එකම දුව ‍දූෂණය කරලා මරාදාල. මේ මනුස්සයා මේවා කිය කියා අඬද්දි මම “මේ මොන කරදරයක්ද මේ උදේ පාන්දර මම වැදගත් ගමනක් යන්න පිටත් වුන වෙලාව” කියලා මම මගේ ගමන ගියා නම් අනේ ඒ අසරණ අහිසංසක මනුස්සයාගේ හදවතට දැනෙන වේදනාව කොච්චරද? ඔහු මේ තමන්ට වෙච්ච දේ කියන්න වෙන කෙනෙක් නැති නිසානේ මගේ ළඟට ආවේ.

              මෙන්න මේ වෙලාවට මම කල්පනා කළ යුත්තේ ඒ අහිංසක මනුස්සයාට වුන දේ දෙවියනේ මට වුනා නම්. ඒ අහිංසක තාත්තා හිටපු තැන මම හිටියනම් ඒ කරදරය මට වුනා නම් මට දැනෙන වේදනාව අසරණ කම කොච්චරද? ඒක නිසා මට පුළුවන් වෙන්න ඕනේ මිනිසෙකු හැටියට අනෙක් මිනිස්සුන්ට කරදරයක් විපතක් වුනු ‍වෙලාවට “මම ඔබ නම්” ඔබ සිටින තැන මම සිටියානම් කියන මෙන්න මේ සංකල්පයෙන් බලන්න. ඔබගෙන් කවුරුහරි අසරණයෙක් උදව්වක් ඉල්ලන වෙලාවට, ඔබ කාටහරි කරදරයක් කරන්න යන විට “මම ඒ මනුස්සයා වුනා නම්” කියලා හිතලා  ඔහුට උදව් කරන්න ඕනේ.  අන්න එහෙම කරන්න පුළුවන්නම් හැම කෙනෙක්ම ඔබව අගයාවි. ඔබව ප්‍රිය කරාවි. ඔබට ආදරය කරාවි. අන්න ඒ මනුෂ්‍යත්වය ඔබත් ඔබේ ජීවිතයට එකතු කරගන්න.

බුදුසරණයි...